Groeien vanuit je comfortabele stoel, zonder dat je er ook maar iets voor hoeft te doen? Keep on dreaming. Groeien is jezelf pushen om dingen anders te doen en dat vervolgens ook vol te houden. Spontaan een nieuwe aanpak proberen, oefenen, falen en opnieuw proberen. Weg met de egoïstische ‘ik-moet-just-niks-mentaliteit’. Wie vooruit wil, moet just wél van alles.
In Dwarsdenker trekt een Atlasser elke maand een nieuwe blik op groeien en leren open. Altijd eerlijk, vaak tegendraads en soms confronterend. Groeiarchitect Olivier Méan voegt de daad bij het woord.
Wie herinnert zich nog de ontknoping van de E3 Saxo Classic in 2023? Volksheld Wout Van Aert knalt in de sprint iedereen uit zijn wiel, komt over de finish en roept in de camera: “Ik moet just niks!”
Dat gaat goed verkopen, moeten een paar snuggere marketeers gedacht hebben. Niet veel later zag je die vier woorden overal opduiken: op T-shirts, petjes, mokken, bierviltjes …
Ik vond dat toen en vind dat nog steeds heel grappig. Maar zodra mensen die uitspraak gebruiken om onder moeilijke of ‘minder leuke’ taken uit te komen, zijn we verkeerd bezig. Hoe je het ook draait of keert: om vooruit te gaan, moet je moeite doen.
’t Is heerlijk aanmodderen in je comfortzone
Ik kom het voortdurend tegen: een bedrijf wil stappen zetten, bijvoorbeeld op het vlak van verkoop, en boekt mij voor een trainingstraject. Maar nog voor ik goed en wel ben begonnen, zijn de eerste sceptici daar al. “We verkopen toch goed, moet dat nu echt anders?” of “Commercieel zijn, dat klinkt zo vies, da’s niks voor mij.”
Allemaal lijden ze aan dezelfde kwaal: de ik-moet-just-niks-mentaliteit. Medewerkers die vastgeroest zitten aan hun comfortabele stoel en enkel willen doen wat ze kennen en wat ze leuk vinden. Als iemand aan de poten durft te schudden, klampen ze zich nog harder vast. Zo kan je dus niet groeien.
“Niet willen groeien, is behalve lui ook enorm egoïstisch én demotiverend voor de rest van het team.” – Olivier Méan, groeiarchitect bij Atlas
Collega Roel zei het eerder al: groeien doe je buiten je comfortzone. Dat vergt moed om dingen anders te doen en discipline om het vol te houden. En ja, soms schuurt of botst het, maar het is wel the only way forward.
Creëer een duidelijk afgelijnd kader
Medewerkers uit hun comfortzone halen is stap één, maar wat dan? Schep duidelijkheid. Want zonder structuur of richting lopen mensen verloren.
Zo is het tegenwoordig hip om met ‘zelfsturende teams’ te werken. Minder micromanagement, meer zelfstandigheid. Het opzet is nobel, maar in de realiteit mondt dat vaak uit in een trek-je-plan-verhaal. Het gevolg: iedereen doet z’n eigen ding en voor je ’t weet is de samenhang foetsie.
“Op enkele uitzonderingen na zijn zelfsturende teams in de praktijk stuurloze teams. Iedereen doet maar wat – maar dat is niet hun fout.” – Olivier Méan, groeiarchitect bij Atlas
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben voorstander van mensen ruimte geven. Maar om zowel individueel als in groep te groeien, hebben medewerkers nood aan een duidelijk afgelijnd kader.
Alles staat of valt met goede afspraken: wees duidelijk over wat je van je medewerkers verwacht om je organisatiedoelen te bereiken. En geef ook aan waarover niet te discussiëren valt, zogenaamde non-negotiables, zoals 2 keer per week naar kantoor komen of mails binnen een dag beantwoorden.
Hoe meer krijtlijnen je trekt, hoe makkelijker het is om met elkaar samen te werken. En als je team groeit, doen je mensen dat ook.
Groeien is vooral kansen grijpen
Medewerkers die moeite hebben met verandering of zich er zelfs carrément tegen verzetten, ik zie het overal. Maar wel opvallend minder in bedrijven met een straffe leercultuur.
Zo’n leercultuur begint bij mensen inspireren en goesting geven om te groeien. Door hen te wijzen op alle groeikansen die er liggen én wat hun eigen inspanningen kunnen opleveren. Ba nee, je moet die opleiding niet volgen – maar wil je geen promotie dan? Goh nee, je moet deze nieuwe aanpak niet uittesten – maar wil je geen uur per dag tijd winnen dan?
“Als mensen zich bewust zijn van de groeikansen en de voordelen die eraan verbonden zijn, zijn ze sneller geneigd om aan zichzelf te werken.” – Olivier Méan, groeiarchitect bij Atlas
Groeien is behalve moeten ook vooral een kwestie van willen. Het engagement moet nog altijd van de medewerker zelf komen. Want zonder intrinsieke motivatie is elke groeipoging, hoe groot of klein ook, gedoemd om te mislukken. Maar dat betekent niet dat je als manager je mensen geen duwtje in de rug kan geven.
Bij Atlas doen we het zo: in plaats van deelnemers grote beloftes of langetermijnplannen te laten maken, vragen we hun wat het eerste is waarmee ze morgen aan de slag gaan. Hoe kleiner de inspanning, hoe kleiner het risico op weerstand en hoe groter de kans dat ze écht actie zullen ondernemen. En dan is de groei niet veraf.
Benieuwd naar de andere dwarsdenkers? Via onze maandelijkse nieuwsbrief (inschrijven hieronder 👇) blijf je op de hoogte van alle afleveringen en veel meer.
